Johanna Hendrika’s website

woensdag 17 september – zondag 21 september Tyborøn woensdagmorgen 09.00  uur. De lucht: lichtbewolkt. De wind: noordwest kracht 2 – 3. De golfhoogte: na diverse dagen met veel wind nog steeds tot 3 meter hoog. Als de wind, zoals nu, in een gunstige richting staat, mag ´t wat ons betreft wel een beetje meer zijn. We varen onder volle zeilen, maar voorlopig is er meer golfslag dan wind en moet de motor erbij om voldoende voortgang te maken. In de loop van woensdagnacht draait de wind naar het westen. Den Helder blijft bezeild, maar nu met een aandewindse koers. De winddraaiing was voorzien in de 'gribfiles' die we in Tyborøn hebben downgeload, de felle buien die nu ontstaan echter niet. Vanaf kracht 2-3 neemt de wind korte tijd plotseling toe tot tegen de 30 knopen, windkracht 7. Soms zie je de buien aankomen. Dan stapelen de cumuluswolken zich op en kleurt de hemel donker. Andere keren blijven ze onzichtbaar totdat de wind door het want fluit. Het is onaangenaam zeilen. Vaak duren de buien slechts enkele minuten. Op het moment dat zo'n bui begint rollen we de genua weg, maar af en toe krijgt de Johanna Hendrika  een flinke helling te verduren. Een waterafsluiter blijkt defect te zijn en bij grote helling loopt een van de wasbakken over. Heel veel water komt er niet binnen, maar er komt vuil uit de leidingen mee. Op het aanrecht wordt het een vieze boel en soms loopt zelfs water de koelkast binnen. Ik kom mijn kooi uit

om Dick te helpen de boel te redderen. De buien houden tot donderdagnacht aan. Van slapen komt niet veel. We varen nog steeds tegen wind en golfslag in en af en toe wordt je uit je kooi gelanceerd.  Donderdagnacht, tijdens Dick's wacht, draait de wind volgens voorspelling naar het noorden en worden de scheepsbewegingen rustiger. Ik val onmiddellijk in een diepe slaap en wordt ternauwernood op tijd wakker om Dick af te lossen.

De thuisvaart

Langs Duitse en Deense eilanden - een zeiltocht door heden en verleden

2013

Ten noorden van de waddeneilanden kruisen we twee 'shipping lanes'. Ten noorden van Vlieland draaien deze met de Nederlandse kust mee  in zuidelijke richting. Omdat de 'shipping lanes' haaks gekruist moeten worden is het voor ons de kortste weg om deze net ten oosten van de draaiing in zuidoostelijke richting te doorkruisen. Je komt dan bij het Stortemelk terecht, de geul tussen Vlieland en Terschelling. Vandaar zouden we ten noorden van Vlieland in westelijke richting naar Den Helder kunnen

varen, maar met de comfortabele haven van Vlieland zo dicht binnen bereik besluiten we om daar maar te pauzeren, een douche te nemen en wat te rusten. We zijn nog nauwelijks afgemeerd of we krijgen bezoek van de marechaussee, die ons op de AIS installatie heeft zien binnenvaren. Na papierencontrole wordt ons eindelijk rust gegund. Zaterdagochtend is het om half twaalf hoogwater Harlingen.  Om rond deze tijd bij het Oude Vlie te zijn vertrekken we om kwart voor tien. Zo houden we de hele route over de wadden naar Den Helder stroom mee en passeren we de smalle en ondiepe geul bij het Oude Vlie bij maximale waterhoogte. Om half drie varen we het Nieuwediep binnen en na een vlotte schutting door de Koopvaarderssluis meren we om drie uur af bij jachthaven Breewijd in Dern Helder, met een zoetwaterkraan onder handbereik. Hier wacht ons nog een belangrijke klus, het ontzouten van ons stalen schip. Het zoute water heeft onder de vloer flink staan te klotsen. We monteren een spuitmond op de waterslang waarmee de buikdenning tot in de kleinste hoekjes met een straal zoet water van zoutsporen wordt ontdaan.  De volgende morgen krijgen ook het dek en de kuip een beurt. De laatste etappe, door het Noordhollands Kanaal van Den Helder naar Alkmaar, verloopt in alle rust. We vertekken om half een, de bruggen draaien vlot en om half vijf meren we af op Johanna Hendrika's

vaste ligplaats, de gemeentelijke steiger langs het afgesneden kanaalvak. Johanna Hendrika's reis duurde vijf weken, van 17 augustus tot en met 21 september 2013. De totaal afgelegde afstand bedroeg 1267 mijl. De hoogste gemeten snelheid was 12 knopen. Deze werd gemeten tijdens een bui op de Noordzee ten noorden van Borkum, tijdens welke de windsnelheid tot 44 knopen opliep, windkracht 9 op de schaal van Beaufort. De wind kwam van achteren; de Johanna Hendrika zeilde met twee reven in het grootzeil en een gedeeltelijk ingedraaide genua. De theoretische maximale rompsnelheid van de Johanna Hendrika bedraagt 4,54 x de wortel uit de waterlijn, ofwel 4,54 x √9,66 = 14,1 km/u of 7,61 knoop. We gaan regelmatig wel iets sneller dan die theoretische topsnelheid, maar het is opmerkelijk hoe ver onder dit soort extreme omstandigheden de maximale snelheid overschreden kan worden. Het zegt iets over de kwaliteit van het ontwerp dat de boot in deze omstandigheden goed handelbaar blijft.  De overwegend lichte winden tijdens de reis kwamen ten voordele van de oliemaatschappijen: er werd 525 liter dieselolie verstookt.

Vertrek uit Tyborøn.