Johanna Hendrika’s website

hebben, ons gratis door de gemeente Farsund worden aangeboden. Maar het wordt nog veel mooier: de volgende morgen komt er een in Noorse klederdracht gehulde dame over de steiger met voor alle gasten de krant van die ochtend en een paar broodjes. Het is eveneens een service van de gemeente, die in 2010 tot gasthaven van het jaar werd uitgeroepen. Noorwegen verwent zijn gasten en het is alsof alle inwoners daaraan meewerken. Farsund is steil tegen een berg opgebouwd, de straten zijn smal en er is weinig trottoir, maar automobilisten wachten rustig totdat de voetgangers weer van de rijbaan verdwenen zijn. De bloembakken rondom de haven langs de openbare weg vertonen weinig schade; in een winkel biedt de winkelier aan om met de auto elders een passende bougie te halen die hij niet op voorraad heeft. De burgerzin is hier groot, hufterigheid navenant kleiner. Veel Nederlanders emigreren de laatste jaren naar Noorwegen – wij begrijpen nu waarom. Als we de krant openslaan die we zojuist kregen, blijkt deze van een dikke rouwrand voorzien. Bij de moordpartij, een week tevoren door Anders Breivik op een Noors vakantie-eiland aangericht, kwam een jongen uit de omgeving van Farsund om. We zien zijn foto in de krant, een blozende 16-jarige scholier; de dag tevoren is hij begraven. Het is triest waartoe blinde haat en ophitsende taal kunnen leiden.

Paradijselijke ankerplaatsen

Rondje om de Noord 2011

Donderdag 4 augustus – zondag 7 augustus Na afwassen en opruimen proberen we erachter te komen waarom de generator niet werkt. Er zit veel zwarte aanslag op de oude bougie; een nieuw exemplaar vonkt echter al evenmin. Omdat motorelectronica boven onze pet gaat zullen we het voorlopig zonder extra stroomvoorziening moeten doen. We moeten zuinig  met elektriciteit; er zijn hier prachtige ankerplaatsen, dus er zal niet altijd walstroom zijn. Volgens de overlevering was Farsund tot in de 19de eeuw een berucht kapersnest. Rond de vorige eeuwwisseling is de stad echter geheel afgebrand – het oudste gebouw nu dateert uit 1903 – en alleen affiches en spandoeken herinneren de toeristen aan het roemruchte verleden. Met zijn drukke kaai en de tegen een berg opgebouwde villa's met daartussen naar boven kronkelende

straten en trappartijen is het echter een charmant stadje. Omdat het op het eind van een landtong staat heb je vanuit het stadje tussen de bebouwing door steeds weer uitzicht op een ander deel van de omringende fjord. De dag wordt met een feestmaal besloten.. We hebben een fuik onder de boot uitgezet. 's Middags zit er een vette kabeljauw in die na korte tijd in de braadpan belandt. Als we de volgende dag de fjord willen verkennen regent hert onophoudelijk. Bovendien zijn door de laaghangende bewolking de bergmassieven langs de fjord vrijwel uit het zicht verdwenen. We doen wat boodschappen en houden verder een rustdag. Zaterdag is het prachtig weer voor een verkenning van de Lyngdalsfjord. Farsund

ligt aan deze fjord, die onder een 22 meter hoge brug door bereikbaar is. Deze fjord doet met zijn steile bergwanden enigszins denken aan de grote fjorden in het noorden, maar is veel kleiner. Het is een spectaculair gezicht zo tussen de rotswanden door te varen. Aan het begin van de fjord is een breed rivierdal met een strandje. Hier komt een riviertje in de fjord uit. Het water is hier enigszins zoet. Langs de fjord zijn enkele ankerbaaien, waarvaan de de kleinste aandoen. Door een smalle doorgang kom je in de baai waar een heel andere atmosfeer heerst: hier is geen wind en je hoort slechts het geluid van de vogels. We blijven er een uurtje liggen; we moeten nieuw ankergerei uitproberen en we merken dat enkele

sluitings niet goed passen. Op onze weg uit de fjord leggen we aan bij een supermarkt met een watersportafdeling om de ontbrekende spullen aan te schaffen. Het is inmiddels drie uur 's middags. We willen de volgende dag door naar Mandal, 25 mijl oostelijker aan de Noorse kust. Dit deel van de Noorse kust is een scherenkust, waar je hier en daar prachtig  beschut kunt ankeren. De scheer Skarvoj schijnt een van de mooiste ankerplaatsen te herbergen. Daar willen we dan ook de nacht doorbrengen. Aan de zuidkant van het eiland is een nauwe doorgang, die zich in de beschutting van een tegenoverliggend eiland bevindt. Als we binnenvaren komen we in een klein paradijsje terecht: de zon schijnt op een spiegelend wateroppervlak tussen groene bergwanden, wind dringt hier nauwelijks door en ook hier klinken slechts vogelgeluiden. Na een uurtje ankert er een Noors jacht en af en toe legt er een motorbootje aan – de bosbessen zijn rijp en het eiland staat er vol mee. Dick zet een fuik en een net uit. Na het avondeten drinken we koffie op de wal en schiet er een steenmarter voor ons langs. De Navtex geeft al twee dagen allerlei navigatieberichten, maar geen weerberichten. Ik schoon het geheugen op en stel alles opnieuw in. Na twee uur verschijnt er een weerbericht. Helaas eentje waarop we niet zaten te wachten: een stormwaarschuwing voor zuidwest 7 de volgende dag. Omdat de meeste wind pas aan het einde van de ochtend verwacht wordt, besluiten we vroeg te vertrekken. In de stromende regen zet ik de volgende morgen om 07.30 drie reven in het grootzeil en haalt Dick de

Farsund is tegen een rots opgebouwd, wat tot steile straatjes en trappen leidt.

De Lyngdalsfjord bij Farsund.