Johanna Hendrika’s website

Maandag 1 augustus - woensdag 3 augustus In het weerbericht wordt de windrichting oost tot zuidoost verwacht, maar als we 's morgens om 10 uur van onze vaste ligplaats in Alkmaar vertrekken is de wind noord. We willen naar de Oostzee, maar houden met het oog op windrichting en - kracht voorlopig drie routes open: het Kielerkanaal, de Limfjord en het Skagerrak. Voorlopig hebben we in ieder geval mazzel. We komen vlot door de spoorbrug in Alkmaar, maar horen later via de marifoon dat deze vanwege een defect aan de beveiliging gestremd is. Als we vanuit Den Helder het Marsdiep opvaren is de wind nog steeds noord. Op het Marsdiep kunnen we zeilen, maar in het Molengat, de geul langs de kust van Texel naar de Noordzee, gaat de fok eraf en de motor erbij. Pas om 17.30 – we zijn inmiddels bij de EG boei voor de Eierlandse gronden, draait de wind naar het noordoosten. We laveren langs Vlieland en als in de buurt van het Stortemelk de wind nog wat oostelijker draait kiezen we voor een bezeilde route naar het Skagerrak. Als we overstag gaan in de richting van de shipping lanes die we moeten passeren draait de wind nog verder en moet ik wat ruimer sturen om niet op de Westergronden ten noorden van Terschelling terecht te komen. Het is rustig weer en er kan uitgebreid gekookt worden. Dick zorgt voor aardappelen, spitskool en gehaktballen. Tussen 20.30 en 22.00 uur passeren we de zuidelijke shipping lane. Ik moet eenmaal uitwijken voor een vrachtschip in westelijke richting; ik vaar een stukje mee tot het gepasseerd is.

Dinsdagmorgen vroeg, van 04.30 tot 06.00 uur, passeren we de noordelijke shipping lane. De wind, aanvankelijk 3-4, neemt iets toe: Oost 4-5. Als de zon opkomt tegen een mooie heldere lucht lopen we 6,5 knoop richting Farsund, aan de Noorse zuidkust. Omstreeks 10.30 komen we plotseling midden in een complete deklast hout terecht: allemaal nieuwe vurenhout, planken, dikke balken, een deel ervan nog in pakketten bijeengebonden. Het is scherp sturen om overal vrij van te blijven. Inmiddels zet de wind nog wat door tot 5; urenlang telt de GPS een royale 7 knoop. Met deze ruime wind vraagt sturen veel concentratie. Dankzij de stuurautomaat kan er af en toer even gerust worden. Dat kost

natuurlijk stroom, maar met een benzine generator op het achterdak redden we dat vooralsnog. Het geluid doet wel een beetje aan een waterscooter denken. We zitten aan de gehaktballen – over van de vorige dag – met aardappelen en sla als de hengel op het achterdek doorzwiept. Er zit een geep aan de lijn, goed voor morgen bij de lunch. Om 04.00 uur woensdagmorgen passeren we drie vissersschepen. De groen-witte visserijverlichting is goed te zien, maar bij het felle licht van hun schijnwerpers aan dek zijn de boordlichten nauwelijks zichtbaar en blijft het schatten in welke richting ze precies varen. Om 11.00 barst er een spektakel los. Zes

dolfijnen hebben onze boot ontdekt en zwemmen zo dicht mogelijk in onze buurt mee – ze cirkelen om ons heen en komen voortdurend boven water. Ze blijven een half uur. Ik probeer wat foto's te maken, maar dat lukt maar een paar keer, want ze zijn razendsnel. Daarna is het tijd om de geep van gisteren soldaat te maken. Het is even werk om de vis van zijn turquoisekleurige graten te ontdoen, maar je hebt er een stevige en gezonde lunch aan met veel omegaspul dat je anders in dure potjes bij de drogist koopt. Je moet wel oppassen met zo'n vislijn achter de boot; 's middags duikt er een meeuw op die aan een van de haken blijft hangen. Het lukt gelukkig om hem zonder verwondingen te bevrijden. We laten hem even in de kuip zitten tot-ie weer tot rust komt en zetten hem vervolgens voorzichtig over boord. Even later zien we hem opvliegen. Zo te zien is er een zeilrace aan de gang: in de loop van de dag passeren er vijf tall ships in tegenovergestelde richting, drie kitsgetuigde schepen van omstreeks twintig meter lang en twee grote driemasters, een topzeilschoener en een volschip. Dan volgt om 14.30 uur een gedenkwaardig moment. Op 29 mijl afstand komen de bergen van de Noorse zuidkust in zicht. Omdat we met licht

zullen arriveren besluiten we om Farsund aan te lopen. We kennen deze aanloop niet, we moeten er om nogal wat rotseilanden en ondiepten heen manoeuvreren, maar met licht én de koersplotter moet dat uitvoerbaar zijn. Tegen 19.00 zijn we bij de aanloopboei van Farsund. We hebben nogal veel op de autopiloot gevaren en als we deze bij het binnenlopen nogmaals aanzetten valt vanwege de lage spanning de GPS uit. Onmiddellijk tracht ik de generator te starten, die nog op het achterdak staat, maar deze weigert iedere dienst. Geen nood – we starten de hoofdmotor – we wilden toch al op de motor naar binnen. Zolang de autopiloot uitstaat functioneert de GPS/kaartplotter weer als vanouds; de accu wordt door de hoofdmotor weer op peil gebracht. In een half uurtje bereiken we door de rotsachtige scheren de haven van het vroegere kapersnest Farsund. Daar wacht ons een verrassing. Een Zwitser die al heeft afgemeerd en ons lijntje aanpakt, laat weten dat de ligplaats en de elektriciteit die we nodig

Een deklast hout, dolfijnen en

Rondje om de Noord 2011

een hartelijk welkom

De vuurtoren van Farsund.

Dolfijnen begeleiden de Johanna Hendrika.

Onze onbedoelde vangst, inmiddels bekomen van de schrik.