Johanna Hendrika’s website

Joke vliegt maandagmiddag om een uur terug naar huis. Diezelfde middag vertrekt ook de Johanna Hendrika uit Tallinn. Na vertrek proberen we te zeilen, maar de Noordenwind is minimaal en na twee uur gaat de motor aan. We varen een westelijke koers en proberen zo noordelijk mogelijk de Finse Golf uit te komen en zo dicht mogelijk langs de Aland archipel te varen. Mogelijk kunnen we dan Mariehamn nog

aandoen, de hoofdstad van de eilandengroep. Vandaar lukte het de reder Gustaf Erikson nog om tot de Tweede Wereldoorlog een vloot zeilende vrachtschepen in de vaart te houden. Een van die schepen, de Pommern, is als museumschip in de haven van Mariehamm achtergebleven. Na drie uur 's nacht neemt de wind toe en kunnen we weer zeilen. De windrichting blijft noord, zodat we onze koers kunnen handhaven. Rond half twaalf dinsdagmorgen is het weer afgelopen met de wind en gaat de motor aan. In het

noorden passeren we eiland na eiland: de Aland archipel bestaat uit ongeveer 6000 eilanden, voor het merendeel kleine onbewoonde rotseilanden. Dick ziet tijdens zijn wacht hoe vlakbij de boot een zeearend een meeuw uit het water grijpt en als prooi meeneemt. Tegen zes uur 's avond neemt de wind weer toe tot kracht drie, nu uit het noordwesten. Bezaan, middenstagzeil, fok en kluiver gaan weer omhoog. Ruim veertig mijl voor ons ligt het eilandje Flotjan met vuurtoren en dat kunnen we net bezeilen. Vanaf daar hopen we over de andere boeg Mariehamn te kunnen bezeilen. We hebben wat pech. Al eerder leek het alsof de marifoon af en toe wegviel, maar er was geen oorzaak te ontdekken. Nu houdt hij het definitief voor gezien. Tijdens mijn wacht probeer ik het euvel op te sporen. Vermoedelijk is er een interne kortsluiting in de marifoon; zodra de stroom wordt aangesloten smelt de zekering. Hier moet een radiomonteur aan te pas komen. Door

al het gedoe met de bedrading lijkt de dieptemeter het ook niet meer te doen. In de haven van Tallinn was de koelkast er ook al mee opgehouden. Gelukkig hebben uit uit onze charterperiode twee koelkasten aan boord overgehouden, zodat we met de andere verder kunnen. Als we tijdens de overtocht de generator draaien komt er verdacht weinig koelwater uit de uitlaat: in Mariehamn moet de impeller gecontroleerd worden. Gelukkig zet de wind door en 's nachts om kwart over een passeren we Flotjan. We kunnen noordwaarts naar Mariehamn. De stad over de andere boeg bezeilen lukt net niet; de wind is iets te noordelijk geworden, waardoor we de laatste zestien mijl op de motor afleggen. Woensdagmorgen om vier uur passeren we de Pommern, die daar na zijn laatste vrachtreis in 1939 ligt te dromen. De Aland archipel strekt zich vanaf de

Finse kust uit tot op ongeveer vijftig mijl van de Zweedse hoofdstad Stockholm. De voertaal is er Zweeds en het gebied is grotendeels autonoom: men heeft er een eigen vlag, eigen postzegels en ook een eigen belastingsysteem. Het is een prachtig, grotendeels ongerept natuurgebied met vele natuurlijke havens; er is genoeg moois te zien om maanden rond te varen. Daar is in het kader van deze Oostzee rondreis geen tijd voor en ik hoop er nog eens terug te kunnen komen.

Mariehamn en de Aland archipel - 1

Oostzeereis 2008