Johanna Hendrika’s website

In Riga kwamen we ongeveer vijftien jaar geleden voor het eerst, kort na de herwonnen onafhankelijkheid. Wat een muzikale stad, dachten we aanvankelijk. Op diverse plaatsen in de stad speelden strijkensembles gewoon op straat. Het bleek echter dat de nieuwe republiek die muzieksector gesaneerd had. De muzikanten waren ontslagen leden van symfonieorkesten, die nu als straatmuzikant hun brood moesten verdienen. Vijftien jaar later is Riga nog steeds een stad met twee kanten. Alle grote modehuizen zitten er en overal in het stadscentrum zie je op de terrassen en in de restaurants vooral jonge mensen hun nieuwe rijkdom uitstralen. Misschien is het allemaal best wel eerlijk verworven, maar soms waan je je tussen de vele donkere zonnebrillen in een goedkope gangsterfilm. In de jachthaven liggen veel grote, kostbare zeiljachten en vlak tegenover de steiger waaraan wij liggen vaart iedere avond, onder het aanzwellende gebrul van twee zware dieselmotoren, een groepje jongeren met een enorme raceboot af voor een rondje over de rivier. Maar tegen de achtergrond van al die nieuwe rijkdom wordt je met bittere armoede geconfronteerd. Overal in de stad zie je bedelaars, vaak oudere vrouwen. Op de enorme levensmiddelenmarkt, die in vijf vroegere zeppelinhallen is gevestigd, zie je tussen de welvoorziene kramen nogal wat ouderen op een stoeltje met een enkel potje bosvruchten ervoor, die zo hun schamele pensioen trachten aan te vullen. Hun woningen vindt je in de deprimerende wijken buiten het centrum

met nauwelijks onderhouden woonkazernes. We houden het na twee dagen voor gezien en vertrekken op zondagmorgen half zeven richting Kihnu, een van de Estse eilanden in de Golf van Riga, vijfenzestig mijl noordelijker gelegen. Van zeilen is echter geen sprake; het is windstil. Later op de dag komt er een klein windje uit noordelijke richting, pal tegen, waarmee we weinig kunnen. Omdat we hele dag een constant toerental op de motor gevaren hebben - 1150 toeren per minuut - beschouwen we de tocht maar als een test in brandstofverbruik. We bereikten met dit toerental een gemiddelde snelheid van 6 knoop, waarbij 5,5 liter dieselolie per uur gebruikt werd, niet onredelijk voor een 6

cylinder motor met een inhoud van negen liter en een vermogen van 160 pk. Om zeven uur 's avonds meren we af op Kihnu, voor 32 euro per nacht. Negen jaar geleden was de Johanna Hendrika hier ook, toen betaalden we voor exact dezelfde ligplaats omgerekend zes gulden per nacht. Ook hier heeft de tijd niet stilgestaan. Kihnu is tweemaal zo groot als Ruhnu en heeft ongeveer 500 inwoners, verspreid over enkele dorpen en gehuchten. Er is wat meer afwisseling tussen bosgebieden en open

landschappen. En er zijn wat meer voorzieningen, een stuk of vijf winkels en twee café-restaurantjes en een 'oellesaale' - bierhal - in de vorm van een half open blokhut. Ook zijn er wat meer auto's. Maar rust bepaalt het levenstempo hier: hoewel het maandag is zien we geen visser uitvaren en tijdens een fietstochtje rond het eiland zien Joke en ik al evenmin veel tekenen van leven. Negen jaar geleden kwam er aarzelend wat toerisme op gang en daarbij is het

gebleven. Er komen wat dagjesmensen met de veerboot, maar de campings zijn op een enkeling na verlaten. De thuisblijvers missen veel: de landelijke natuur, de bijna maagdelijke kustlijn. Wel gaan de bewoners, bij zoveel natuur om zich heen, daar soms wat slordig mee om. Op een zandpad heeft iemand stukken asbestgolfplaat neergegooid om het wegdek te verstevigen. Dick moet een aangereden egel uit zijn lijden verlossen; hij zag het ongeluk gebeuren en de automobilist had gemakkelijk uit kunnen wijken. maandag 21 juli 2008

Rondom de Golf van Riga - 2

Oostzeereis 2008