Home
Johanna Hendrika’s website
Verder
Het flitsende winkelcentrum nabij de jachthaven blijkt een afknapper; in de supermarkt is weinig keuze en de kwaliteit is slecht. Gelukkig is er in de stad ook nog een mooie overdekte markt, een eind negentiende eeuwse hal met een grote vismarkt in de kelder, rondom een aquarium, en bovengronds een enorm aanbod van vleeswaren, groenten, brood en allerlei lekkernijen. Rond twaalf uur vertrekken we met een westelijke wind van rond kracht drie en helder, zonnig weer. We varen vijfentwintig mijl rustig langs de kust, waar het overal diep genoeg is, en komen rond half zeven in het vissersdorp Pavilosta aan, enkele straatjes met vooral houten huizen aan een riviertje, omringd door bosgebied. We brengen er een rustig dagje door. Dick ontmoet aan de haven een hier wonende Duitse zeiler, getrouwd met een Letse, die ons enkele waardevolle tips geeft. Hij raadt ons een aantal havens aan de Golf van Riga af, waaronder Engure, Mersrags en Jurmala, vanwege ondiepte en waarschuwt ons voor den hoge havengelden in Riga en in Visby op Gotland. Op dat Zweedse eiland
beveelt hij ons Hervik aan de oostkust aan, waar de ligplaatsen nog gratis zouden zijn. Het volgende traject, Pavilosta-Ventspils, verloopt hetzelfde als dat naar Pavilosta: zonnig weer, een westelijke wind rond 3, die ons met ongeveer 5 knoop in de goede richting brengt. Ventspils is een petrochemiehaven, waar de Johanna Hendrika negen jaar geleden al eens was. Het is voor ons de uitvalsbasis voor een tocht naar het geïsoleerd liggende Estse eiland Ruhnu, midden in de Golf van Riga. Omdat we laat in Ventspils aankomen en 's morgens vroeg weer willen vertrekken laten we de stad, die niet echt bijzonder is, links liggen. Als ik Dick zoek vind ik hem in de kombuis van een Letse vistrawler aan de andere kant van de steiger. Daar is het een
gezellige boel. De volgende dag is het een nationale feestdag in Letland, de bemanning gaat thuis in Riga feestvieren en drinkt zich in de kombuis al een beetje in. Ze zitten rond de tafel, waarop prominent een enorme fles met 4,5 liter wodka staat. Als overal in dit gebied klagen de beroepsvissers steen en been over de slechte visstand en over de bureaucratie: iedere gevangen vis moet met maat en al geadministreerd worden. Maar ze zijn gastvrij en gul en Dick komt aan thuis met een zak met schol en Russische ingeblikte vis. Na zo'n avond is het de volgende dag even
op gang komen, maar we slagen erin om om half acht te vertrekken voor de tocht naar Ruhnu, een kleine 70 mijl. Maar van zeilen komt het nauwelijks. De zeer lichte zuidwesten wind van omstreeks 1 a 2 Beaufort verdwijnt nu en dan helemaal en de zeilen hangen slap naar beneden. Het wordt de hele dag op de motor varen en om half acht zaterdagavond liggen we voor de wal in Ruhnu. Een bezoek aan Ruhnu is een oude wens. Negen jaar geleden werd het ons sterk afgeraden. De haven zou te ondiep zijn en de route ernaartoe bezaaid met enorme keien, ongemarkeerd. Met veel spijt zeilden we 's nachts, onderweg van Kuressaare naar Riga, het eiland in de lengte langs en zagen we urenlang de lichtflitsen van de vuurtoren. Maar de informatie van de Finse jongens, die ons schip in Liepaja bezochten, blijkt te kloppen. De haven is helemaal vernieuwd en met geleidelichten en een aanloopboei is een toegang aangegeven, waar vier tot vijf meter water staat. zaterdag 12 juli 2008
Liepaja - Ventspils - Ruhnu - 1
Oostzeereis 2008
Terug